Ödevlerimi Yap-mı-cam…

“Ne çok ödev veriyorlar! Peki ben müzik dinleyemeyecek miyim ? Televizyon izleyemeyecek miyim ? “Wii” oynayamayacak mıyım?” gibi soruların her gün cevaplarını vermekten yorulduğum için okullar açılır açılmaz ve de ödevler başlar başlamaz hemen “Ödev Kuralları”nı oluşturup, geçen yazımda (https://www.mavisaclicinlikiz.net/cok-heyecanlaniyorum-anneeeee/) bahsettiğim şekilde birlikteyken yazıp, Mavi Saçlı Çinli Kız’ın odasının kapısına astım. Fakat ödevleri yaptırmak, kendi başına yapmasını sağlamak, sonrasında kontrol etmek ve de akşamın arta kalan vaktinde istediklerini yapabilmesini sağlamak gerçekten sabır işi benim için.

Ödev ile ilgili geçen yıl baya çalıştık ve bir noktaya geldiğimizi düşünüyorum. Gerçekten neden yapmak istemediğini iyi anlamak ve yaptırmak için de zorlamamak gerekiyor. Yapmıyorsa nedenini açıklayabilmeli ve de sonucuna katlanmalı 🙂 Sonuçların neler olacağını kendisi bulabilmeli hatta bunlara da çözüm üretebilmeli. Tek tek üzerinden geçtik bunların, kâh güldük kâh kızdık birbirimize. Ama ne olursa olsun ikimiz de sorumluluklarımızı öğrenmeyi ve kurallarımızı uygulamayı yavaş yavaş, sabırla birlikte öğrendik.

Geçen yıl ödevle ilgili diyaloglarımız şöyleydi örneğin:

– MSÇK : Ödevimi yapmıcam !

-Ben : Neden?

-MSÇK : Yaaaaa ! İstemiyorum !

-Ben : Tamam, yapmayabilirsin ama yapmazsan ne olur, düşünelim hadi !

-MSÇK : Yaaaa ! (İtiraz etmeye devam!)

-Ben : Mesela yarın okula gidince öğretmen ödevleri kontrol ederken ne olabilir sence?

-MSÇK : Neden ödev yapmadın der öğretmen?

-Ben : Peki sen ne desin ?

-MSÇK : ?

sessizlik…

Başlıyordu düşünmeye burada MSÇK. Amacım hep düşünmesini sağlamak ve de çözüm bulmasına teşvik etmek. Tabi bunları adım adım yapmak çok zor, bir de zaman kısıtı olunca daha da zor. Akşam üzeri ödevler yapılacak, biraz serbest zamanı olacak, yemek yiyecek, banyo yapacak, müzik dinleyecek, zaman kalırsa Wii oynayack vs. vs 🙂 Sorumluluk sahibi bir çocuk olduğundan ödevlerini eninde sonunda yapmak istediğini anladım bir kaç ay sonunda…Ama bazen aç olduğu için, bazen yapamayacağı bir ödev olduğunu düşündüğü ve yardım istemeyi söyleyemediği için, bazen okulda konuyu anlamadığı için, hatta bazen içinde boyama olduğu için ödev yapmak istemediğini anladım. Yapıp, yapmamasından çok, bunları bana anlatabilmesinin önemli olduğunu öğrendim terapistimiz Elif Hanım’la çok uzun çalışmalarımız sonucunda. Bana nasıl davranmam gerektiğini öğretti. Ödevi yapmasa da sonuçlarının ne olacağını düşünebilmesi önemliydi. Çünkü hayatımızda herzaman alternatifler var, bunları gözönünde bulundurup karar alabilir hale gelmeliyiz. Ben de onun bunları görmesini sağlamayı öğrendim ve uygulamaya çalıştım.

Tabi zamanla tüm bunları göz önünde bulundurarak ödev yapma alışkanlığını oturttuk. Özellikle tatiller sonrasında başa döndüğümüz oldu ama herzaman kapıya astığımız kurallarımız, ikimize de hatırlatmalarda bulundu. Zaman zaman geçmiş deneyimlerimizi konuştuk, duygularımızı ve endişelerimizi konuştuk. Tabi tüm bunları yaşarken sayesinde ben de öğrenmiş oldum. Yani bazı çocukların farklı yollarla konsantre olmasını öğrenmiş oldum. Daha kısa süreli çalışmalar, zaman tutarak molalar ekleme, problem olan kısımlarda duygularını anlama, destek anında yanında olduğumu belirtme ve hissettirme çok önemliymiş. Ödevlerini yaptıkça ufak tebessümle, “seninle gurur duyuyorum” mesajlarını verme, sık sık bunu söyleme, sırtını sıvazlama, gözlerimi açarak “harikasın gerçekten!” gibi söylemlerde bulunma öğrendiklerimden bazıları…

Haftasonu öğretmeni, Mavi Saçlı Çinli Kız, eşim ve ben bir araya geldik, bu yıl ilk kez okulunda “Hedef Belirleme Toplantısı” oldu. Bu yılla ilgili hedeflerini öyle güzel ifade etti ki! Bizden ve öğretmeninden hedeflerini gerçekleştirmesi için beklentilerini yazmış, biz de destek olacağımıza dair yapacaklarımızı yazdık, karşılıklı sözler verdik. Yıl sonunda tekrar bir araya gelip üzerinden konuşacağız. Gerçekten harika bir uygulama…

Zamanla ve sabırla yaptıklarımızın karşılığını görebilmek çok mutlu ediyor beni, her zaman inandım Mavi Saçlı Çinli Kız’a ve eminim çok güzel işler başaracak ve ben onu hep keyifle izleyeceğim.